Czar oczarów

Osobom, które już teraz tęsknią za wiosennym ożywieniem w ogrodzie, polecam do posadzenia oczar (Hamamelis), jeden z azjatyckich gatunków – omszony, japoński lub ich krzyżówkę – oczar pośredni. Oczary z uwagi na niezwykłą biologę, w szczególności termin kwitnienia, zasługują na naszą szczególną uwagę. Jeśli tylko nie panują trzaskające mrozy, krzewy te zakwitają nawet w styczniu. Gdy zima jest sroga i długa, pąki rozwijają się w lutym lub na początku marca, na zupełnie jeszcze nagich pędach. Zdarza się często, że kępki kwiatów wyrastają spod białych czap śniegu. Mróz nie jest im straszny, wytrzymują spadki temperatur do –12°C, a ich płatki mają zdolność kurczenia się i rozkurczania pod wpływem zmian temperatur (czynność ta może być powtarzana przez rośliny kilkakrotnie). Ich kwiaty delikatnie pachną, na roślinie utrzymują się przez około 6 tygodni. Krzewy te mają rozłożysty pokrój i szeroko rozgałęzioną koronę. Do małych ogrodów polecany jest oczar pośredni i jego odmiany dorastające do wysokości 2 m; pozostałe gatunki są większe. Wszystkie rosną dosyć wolno. Płatki kwiatów wyglądają jak frędzelki lub wąziutkie wstążki. U poszczególnych odmian są żółte, pomarańczowe lub czerwone i różnią się wielkością. Gdy opadną zaczynają powstawać owoce w kształcie małych baryłek. Dojrzewają aż do jesieni. Liście oczaru, przypominają nieco leszczynowe, lecz są sztywniejsze i bardziej skórzaste. Wiosną rozwijają się póżno, za to na jesieni pięknie przebarwiają się na żółto i czerwono. Oczary są dosyć odporne na mrozy. Jedynie młode, świeżo posadzone egzemplarze warto okryć na zimę. Nie wymagają cięcia, usuwać należy tylko uschnięte gałązki. Rośliny te lubią gleby żyzne, wilgotne ale przepuszczalne. Stanowisko powinno być słoneczne lub lekko zacienione.  Ciekawostką jest fakt, iż oczar ma duże zastosowanie w medycynie naturalnej. Surowcem leczniczym są liście oraz kora, z których sporządza się wyciągi alkoholowe które posiadają działanie ściągające, przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne i przeciwbakteryjne.