Trójlisty (Trillium)
Rodzaj roślin naturalnie występujących w Ameryce Północnej. Należą do najbardziej wyrafinowanych roślin cienia. Lubią typową glebę leśną, stale lekko wilgotną, przepuszczalną i zasobną – jej odczyn jest zależny od gatunku. Dobrze rosną w miejscach pół-cienistych oraz cienistych, w słońcu ich delikatne liście mogą więdnąć i się przypalać. Trójlisty to rośliny dla cierpliwych, rozrastają się bowiem powoli i zazwyczaj mija kilka lat nim dobrze zaaklimatyzują się w naszym ogrodzie.
Cierpliwość jednak popłaca, gdyż ich nietypowe liście i kwiaty przyciągają wzrok i bardzo długo dekorują ogród, a posiadanie sporej kępy trójlistów jest dla każdego właściciela ogrodu prawdziwym powodem do dumy. Ze względu na trudny proces rozmnażania oraz powolny wzrost, ceny tych roślin są zazwyczaj wysokie i zaczynają się w okolicy 18-20 (niektóre rzadkie i poszukiwane gatunki i odmiany kosztują nawet 150zł za sadzonkę!). Mając wybór, warto kupić większe (niestety droższe) okazy – dzięki czemu szybciej będziemy się cieszyć ładnymi roślinami.
Groszek wiosenny (Lathyrus vernus)
Stosunkowo często dziko występująca u nas bylina, świetnie rosnąca na stanowiskach cienistych i pół-cienistych, na glebach zasobnych i wapiennych. Bardzo ciekawa ze względu na kompaktowy pokrój (tworzy niskie kępki) oraz wyjątkowo obfite i wczesne (kwiecień) kwitnienie. W odpowiednich warunkach groszek bylinowy dość szybko rozrasta się w spore kępy, tworząc bardzo efektowny element każdej ocienionej rabaty. Pamiętajmy, aby nie sadzić go na stanowiskach słonecznych – wtedy roślina zanika.<a href="http://przydomoweogrody.
Serduszka okazałe (Lamprocapnos spectabilis)-Przed zmianą w systematyce zaliczane do rodzaju (Dicentra).
Serduszka okazałe to chyba jedna z najbardziej spektakularnych bylin wiosennych naszego klimatu. Tworzą, kępy dekoracyjnych szaro-niebieskawych liści. Kwitną w maju i czerwcu masą niedużych kwiatów (przypominających kształtem serduszka) zebranych w jednostronne malowniczo przewieszające się grona. Najlepiej rosną w miejscach lekko ocienionych, na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych. Na stanowiskach słonecznych i suchych szybciej zamierają po kwitnieniu. Żywotność rośliny w sezonie da się przedłużyć systematycznie usuwając przekwitające kwiatostany oraz obficie podlewając roślinę – w przeciwnym razie serduszka ta zamiera już w lipcu-sierpniu). Nowe odmiany (takie jak ‘Valentine’ czy ‘Goldheart’) są bardziej odporne i zazwyczaj zdobią rabaty aż do przymrozków.
Krwiowiec kanadyjski (Sanguinaria canadensis)
Przepiękne i mało popularna u nas roślina runa leśnego, pochodząca z lasów Północnej Ameryki. Doskonale rośnie w świetlistym cieniu, w glebie żyznej, kwaśnej i przepuszczalnej (należy uważać, aby stanowisko na którym chcemy posadzić sangwinarię nie podmakało, zwłaszcza zimą, gdyż mięsiste korzenie rośliny są podatne na gnicie). Roślina zakwita wczesną wiosną (marzec-kwiecień), przed rozwojem liści. W zależności od gatunku, kwiaty są pojedyncze, pełne (odmiana ‘Multiplex’) lub mają kształt gwiazdki (odmiana ‘Star’). Po przekwitnięciu ozdobą rośliny pozostają liście o oryginalnym kształcie i kolorze (są zielono-niebieskawe). Sangwinaria jest najczęściej oferowana w handlu wiosną, gdy kwitnie lub jesienią – w postaci mięsistego kłącza.
Jeffersonia – (J. dubia, J. diphylla)
Dwa gatunki ciekawych i rzadkich roślin, pochodzące z Azji. Wśród innych roślin wyróżniają je liście w fantazyjnym kształcie (różne dla obu gatunków) oraz obfite kwitnienie wiosną (zazwyczaj końcem kwietnia). Jeffersonie najlepiej czują się na glebach zasobnych, przepuszczalnych o obojętnym odczynie, na stanowiskach lekko ocienionych. Rosną stosunkowo wolno, ale gdy się zaaklimatyzują w ogrodzie, kwitną coraz obficiej, zawiązują nasiona i wysiewają się – dając sporo młodych roślin. Jeffersonie są niewielkie, więc warto posadzić obok siebie 3-5 roślin, aby spotęgować efekt wiosennego kwitnienia.
