Jeżówka purpurowa uprawiana jest bardzo często jako roślina zielna, używana w medycynie oraz kosmetyce. Ostatnie lata obfitowały w hodowlane premiery wielu selektów i mieszańców jeżówek, zwłaszcza nieznanych wcześniej odmian pełnokwiatowych, które wyglądem kwiatu bardzo mocno odróżniają się od standardowych odmian o pojedynczym okółku (typowym dla dziko występujących gatunków tych roślin).
Rośliny należące do rodziny jeżówek (Echinacea) to popularne od kilku lat kwitnące byliny rabatowe. Odmiany występujące w handlu to w większości selekty jeżówki purpurowej (E. purpurea) lub mieszańce gatunków botanicznych (takich jak E. purpurea, E. pallida czy E. paradoxa).
Można zatem obecnie wybierać spośród całej gamy barwnych odmian tych roślin, różniących się budową kwiatu, kolorystyką, ale również wysokością, pokrojem czy porą kwitnienia.
Hodowcy prześcigają się w pracach nad tworzeniem nowych odmian, dlatego też co roku na rynek trafiają nowe, ciekawe „typy”. Warto skusić się na kilka tych roślin – wśród szerokiego wyboru każdy na pewno znajdzie odmiany, które przypadną mu do gustu.
Jeżówki to rośliny zasadniczo łatwe w uprawie, ale należy pamiętać że nowe odmiany tych roślin nie są zbyt żywotne i chcąc utrzymać je w ogrodzie na dłużej – należy je co kilka lat dzielić i odmładzać (lub uzupełniać nasadzenia młodymi sadzonkami).
Do prawidłowego wzrostu potrzebują średnio żyznej, przepuszczalnej gleby, najlepiej łatwo nagrzewającej się. Dobrze rosną w miejscach słonecznych lub lekko ocienionych, poza botaniczną jeżówką purpurową nie nadają się natomiast na stanowiska zacienione – gdzie słabo rosną, nadmiernie się wyciągają i są podatne na choroby i ataki szkodników.
Regularne usuwanie przekwitających kwiatostanów stymuluje rośliny do dalszego puszczania pąków i znacznie przedłuża okres kwitnienia. Jeżówki to rośliny lata – szczytowy okres ich kwitnienia przypada w miesiące wakacyjne, ale przy odpowiedniej pielęgnacji ich kwiaty będą nas cieszyły aż do jesiennych przymrozków.
