Dobranie odpowiedniego nawozu do gleby stanowi o sukcesie naszej uprawy. Szczególnie pod koniec sezonu wegetacyjnego dobór odpowiednich składników pokarmowych jest bardzo ważny. Wielu producentów oferuje tzw. „nawozy jesienne”; nazwa potrafi być myląca, gdyż stosować je można jako zabezpieczenie gleby w okresie przed jesienią i zimą. Czym charakteryzują się takie nawozy? Odpowiedź jest bardzo prosta: zawierają składniki, które w okresie zimowym oraz wczesną wiosną mają pozytywny wpływ na roślinę a jednocześnie ulegają korzystnym przemianom i dobrze wnikają w glebę w trakcie niskich temperatur. Cechą główną jest brak azotu lub znikoma jego zawartość. Azot opóźnia przejście w stan spoczynku i ulega w okresie zimowym wypłukaniu z gleby.
Składniki takie jak fosfor i potas (makroelementy) oraz bór, żelazo, miedź (mikroelementy) nie wypłukują się i wspierają roślinność do wczesnej wiosny. Dobre efekty daje nawożenie obornikiem. Zawiera on wszelkie niezbędne elementy potrzebne do utrzymania roślinności. Nie tylko wzbogaca glebę w składniki pokarmowe, dostarcza próchnicę, zawiera drobnoustroje rozkładające materię organiczną.
Gdy nie stosujemy obornika lub jest on mało wydajny z pomocą przychodzą nawozy mineralne, zwłaszcza bogate w fosfor i potas. Dobrze wymieszany z ziemią nawóz potasowy na glebach cięższych stosujemy jedynie jesienią, natomiast na lżejszych (gdzie jest narażony na wypłukanie) jesienią i wiosną w proporcjach 50 na 50. Nawozy powinny być używane „z głową” tzn. dobieramy je zgodnie z cechami gleby. W zależności od potrzeb zalecane jest stosowanie nawozów wysokoprocentowych (bogatych w dany składnik). Odpowiedni dobór poprawi żyzność gleby, a co za tym idzie, także zbiorów. Dla przykładu jeżeli mamy glebę zbyt kwaśną, wtedy wykonujemy wapnowanie. Istnieją oczywiście gotowe mieszanki tzw. „uniwersalne” do danych typów upraw, jednak trzeba pamiętać, iż nawozy, tak jak przyprawy kuchenne, dobrze komponują się z konkretnymi potrawami, a w tym przypadku uprawami na konkretnych glebach.
