Zawilce – pochodzenie, rozmnażanie, pielęgnacja

Zawilce to piękne rośliny z rodziny jaskrowatych. Ich pochodząca z greckiego słowa Anemon nazwa oznacza wiatr. I faktycznie, kruche płatki ich kwiatów łatwo poruszają się pod wpływem każdego powiewu wiatru. Zawilce pochodzą z rejonów basenu Morza Śródziemnego. W Polsce dziko rosną 4 gatunki. Najpopularniejszy, biały, zawilec gajowy (Anemone nemorosa), nieco rzadszy zawilec żółty (Anemone ranunculoides), chronione: zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris) oraz biały, zawilec narcyzowy (Anemone narcissiflora). Z gatunków obcego pochodzenia, w Polsce często uprawiany jest zawilec japoński (Anemone japonica), osiągający nawet do 1 metra wysokości, o białych lub różowych kwiatach, przepiękny zawilec wieńcowy (Anemone coronaria) pochodzący z Bliskiego Wschodu, o różnobarwnych kwiatach średnicy do 8 centymetrów oraz zawilec grecki (Anemone blanda).

Zawilce pomimo delikatnego wyglądu są roślinami bardzo trwałymi, osiągającymi wysokość od 15 do nawet 60 centymetrów, zakończone są jednym kwiatem złożonym z kilku do kilkudziesięciu płatków, z licznych pręcików i słupków. Liście są dłoniaste lub trójdzielne. Kwiaty są duże, pojedyncze w grupie De Caen lub półpełne w grupie St. Brigid. Zawilce rozmnażają się przez podział. Najlepszym terminem będzie przełom marca i kwietnia. Uważajmy jednak, by zbyt silnie nie uszkodzić roślin, źle, bowiem znoszą przesadzanie i sadzonkowanie. Wybierajmy duże sadzonki korzeniowe o średniej wielkości około 10 centymetrów długości.  Anemony, dzięki bogactwu kolorów, delikatnym liściom i dużym kwiatom, przepięknie prezentować będą na rabatach skalnych. Rosnąc bujnie w grupach stworzą z pewnością gęste, rozłożyste kępy o ciemno zielonej barwie. Zawilce znakomicie zapełnią nam przestrzeń w ogrodzie, szybko się rozrastając i pokrywając wolne przestrzenie. Ich zaletą jest fakt, że nie wymagają kontroli podczas kwitnięcia. Sadźmy je w grupach, pod innymi roślinami, biorąc pod uwagę fakt, iż okazy kwitnące wiosną zamierają wraz z latem. Właśnie wtedy, po zaschnięciu liści, zaprzestańmy ich podlewania. Gdy ponownie ukażą się liście, do przekwitnięcia kwiatów, pamiętajmy by zapewnić im wilgotne podłoże. Warto sadzić je w grupach, w odległości około 5-10 centymetrów, wraz z innymi roślinami, tuszującymi w późniejszym okresie puste plamy. Przed posadzeniem bulwy należy moczyć w letniej wodzie przez 24 godziny. Można zapewnić długi okres kwitnienia poprzez sadzenia bulw partiami od kwietnia do końca maja. Bulwy sadzi się w dobrze spulchnioną glebę na głębokość 6-8 cm co 20-25 cm. Aż do kwitnienia powinno się rośliny 2-3 krotnie zasilić nawozem wieloskładnikowym oraz podlewać. We wrześniu wykopuje się bulwy, które należy przechować do wiosny w nieogrzewanym pomieszczeniu przykryte piaskiem lub trocinami. Mieszanka różnobarwnych zawilców dobrze będzie się prezentowała samodzielnie na rabacie, natomiast zawilce jednobarwne można sadzić w towarzystwie innych roślin. Coraz częściej wykorzystywane są przez florystów.